dla miłośników Władcy pierścieni

Kamosik17

Frodo był jedynym synem Drogo Bagginsa i Primuli Brandybuck. Po śmierci rodziców w 2980 roku Frodo został zaadaptowany przez swego kuzyna, już 99-letnirgo Bilba i zamieszkał wraz z nim w Bag End. W 3001 roku Bilbo opuszcza Shire podczas swych 111 urodzin, a Frodo stając się pełnoletnim dziedziczy cały jego majątek, w tym Jedyny Pierścień. Lecz Frodo nie długo mógł cieszyć się własną ciepła norką, gdyż, gdy Gandalf odkrywa znaczenie Pierścienia, Frodo wraz z przyjaciółmi: Meriadokiem Brandybuck, Samwise’em Gamgee i Peregrinem Tuk zmuszony jest opuścić rodzinne strony i pod pretekstem osiedlenia się w swojej dawnej siedzibie udaje się do Imladris - Rivendell. Jeszcze przed wyruszeniem z Bag End pojawiają się Czarni Jeźdźcy ścigający hobbita. Frodo przeczuwając zamiary Nazguli staje się bardzo ostrożny w poczynaniach. Zatrzymując się w Bree w karczmie „Pod Rozbrykanym Kucykiem” Hobbici spotykają Obieżyświata, który ofiarowuje im swoją pomoc w dotarciu do Rivendell. Pierwsze starcie z Nazgulami następuje dopiero na wzgórzu Wichry Czub, gdzie Frodo zostaje poważnie zraniony przez nóż najeźdźcy. Teraz było już pewne, czego chcą Jeźdźcy. Kolejna próba sił Froda następuje przy szaleńczym „biegu do Brodu” gdzie pojawiaj się Dziewięciu. Frodo opiera się woli najeźdźców, lecz mdleje po drugiej stronie brodu. Odzyskuje przytomność już w Imladris gdzie sam Elrond – Pan Ostatniego Przyjaznego Domu pielęgnuje upiorną ranę hobbita. Po odzyskaniu sił odbywa się narada mająca na celu ustalenie dalszych losów Pierścienia. Po czym decyzja zapadła:” Pierścień musi zostać zniszczony!” Frodo dobrowolnie przyjmuje na siebie to zadanie. W skład grupy śmiałków wchodzą: Frodo syn Droga, Boromir syn Denethorna z Gondoru, Legolas syn Thranduila, Aragorn syn Arathorna potomek Elendila, Gimli syn Gloina, Gandalf zwany Szarym, Meriadok Brandybuck syn Saradoka, Peregrin Tuk syn Paladina II oraz Samwise Gamgee syn Halfasta – odtąd tych Dziewięciu zwano Drużyną Pierścienia.Po wyruszeniu z Rivendell Drużyna nie mogąc przeprawić się przez Caradhas obiera drogę przez Khazad-dum – Morię. Niegdyś siedziba krasnoludów, teraz miejsce łęgu orków. Tam tez „ginie” Gandalf Szary w morderczym starciu z Balrogiem. Frodo pozbawiony jedynej ostoi z góry skazuje swoje przedsięwzięcie na niepowodzenie. Po uwolnieniu się z Morii, Drużyna udaje się do Lorien, gdzie Frodo za pozwoleniem Galadrieli spogląda do zwierciadła gdzie po raz pierwszy ujrzał „oko” Czarnego Nieprzyjaciela. Po odetchnięciu w Lorien Frodo wraz z towarzyszami spławiają się łódkami otrzymanymi od elfów Anduiną w kierunku Wodogrzmotów Rauros. Ponieważ nie mogli przeprawić się przez wodogrzmoty obeszli je na około. Zatrzymując się na popas musieli zadecydować gdzie teraz mają podążyć: do Gondoru pomóc w obronie Minas Tirith czy wraz z Powiernikiem do Mordoru.? Ostateczny werdykt miał wydać Frodo, który udał się na spacer w celu głębszych rozważań. Nikt jednak nie zauważył ze w ślad za Frodem udał się Boromir- skuszony władzą Pierścienia próbuje odebrać mu go. Frodo, przerażony zakłada Jedyny i udaje się na Wierzę Czat skąd, próbuje wypatrzyć go Sauron. Hobbit widząc konflikt w Drużynie postanawia udać się do Czarnego Kraju w pojedynkę. Nie udaje mu się jednak niepostrzeżenie wymknąć z obozu. Drużyna zaniepokojona jego i Boromira długą nieobecnością wyruszają na poszukiwania. W tym czasie Frodo zabrał swoje rzeczy i już odpływał, kiedy do obozu wpadł Sam nie pozwalając na samotną wędrówkę swojemu Panu. W ten sposób drużyna została rozdzielona, aby już nigdy się nie połączyć.

Frodo wraz z Samem spotykają na swej drodze nowego kompana a właściwie kompanów Smeagola -Golluma. ”Obłaskawia” go i postanawia skorzystać z umiejętności skorumpowanego hobbita jako przewodnika wśród Martwych Bagien. Po uciążliwej wędrówce docierają do końca moczarów i „lądują” wśród wysypisk żużlu na skraju Marannonu. Tam znajduje ich Faramir –brat Boromira, który zaprowadza ich do Henneth Annun. Po krótkich wyjaśnieniach Frodo wyrusza na powrót wcześniej obranym szlakiem. Mija Rozstaj i stamtąd obserwuje wymarsz wojsk z Morgulu. Tego dnia Gollum odwiedza pajeczyce Szelobę – potomka sławetnej Ungolianty, lecz obserwując uśpionego i w pełni powierzającego swój los Froda żałuje swojej zdrady. Obaj Hobbici wpadają w zasadzkę i w ostatku napływającej heroicznej odwagi straszliwie ranią Szelobę. Frodo zostaje ranny i wpada w ręce orków z Wieży na Cirith Ungol, skąd uwalnia go Sam. W ten sposób rozpoczyna się ostatni etap morderczego wyścigu. Hobbici wędrując przez gościniec prowadzący do Barad-dur skręcają z drogi kierując się na południe ku już dobrze widoczniej Górze Przeznaczenia.

Po forsownej peregrynacji osiągają Sammath Naur. Frodo stacza tam pojedynek z Gollumem, który nie chce pozwolić na zniszczenie „jego skarbu” i ostatecznie odgryzając Frodu palec spada w Szczeliny Zagłady. W ten sposób nastąpił upadek Barad-dur, Saurona i wszelkich niegodziwych istot, jakie kiedykolwiek zostały poczęte. Frodo spełnił misję i po tych chwalebnych wydarzeniach powraca do Shire, gdzie na krótki czas obejmuje godność burmistrza Michel Delving. W rocznice strasznych dla Froda wydarzeń stare ranny odżywają wpędzając hobbita w choroby. Dnia 21 września 3021 roku (1421 według kalendarza Shire’u) Frodo opuszcza Shire udając się do Szarej Przystani. W tej ostatniej wędrówce towarzyszą mu jego najwierniejsi przyjaciele: Sam, Pipin i Merry. 29 września osiągają cel podróży i Frodo „Dziewięciopalcy”, Bilbo wraz z Gandalfem, Galadrielą, Elrondem i innymi Elfami odpływają za Morze wraz z Trzema Pierścieniami. Tymi wydarzeniami następuje KONIEC TRZECIEJ ERY.